Hoe de QE prijzen vertekent

Yves Longchamp

In deze bijdrage analyseert Yves Longchamp, Head of Research, ETHENEA Independent Investors (Schweiz) AG, de QE-programma’s van de centrale banken

Een kwantitatief versoepelingsprogramma, zoals dat van een centrale bank, is een plan dat bestaat uit het opkopen van grote hoeveelheden activa, ongeacht de prijs. Als gevolg verliezen prijzen hun waardevol informatief karakter dat investeerders toelaat doordacht te wisselen tussen de verschillende activaklassen.

Een voorbeeld hiervan is de huidige ontwikkeling van de rendementen op staatsobligaties. Het is niet logisch dat Duitse bunds een negatief rendement hebben, noch dat de rente van Italiaans staatspapier lager ligt dan die van Amerikaanse treasuries.

Het ontwerp van zo’n QE-programma is voor elke centrale bank anders en kan in verschillende mate staatsobligaties, bedrijfsobligaties, door activa gedekte effecten en aandelen omvatten. Wel bestaan zulke programma’s algemeen gesteld voornamelijk uit de opkoop van overheidsobligaties. Het rendement op deze obligaties speelt echter een centrale rol in de asset allocatie aangezien het gebruikt wordt als risicovrije rentevoet en bijgevolg dus een impact heeft op de prijsbepaling van alle activa.

De vertekening in dit specifieke marktsegment, die versterkt wordt door het negatieve rentebeleid, heeft dus een domino-effect, met een verkeerde prijszetting van alle financiële activa tot gevolg. Naast het opkoopprogramma van centrale banken, dat de prijzen van risicodragende activa op directe wijze vertekent, heeft de honger naar rendement zo’n impact op de liquiditeit en de risicopremies dat investeerders gedwongen worden meer risico te nemen om een zelfde rendement te krijgen.

Maar ongeacht hoe sterk vertekend iedere individuele marktprijs is, blijft deze consistent ten opzichte van andere activa. Hoewel we in alle activaklassen een verkeerde prijszetting vaststellen, blijven de financiële markten zich consistent gedragen, synchroon, volgens hun eigen logica.

Ridicule prijzen

Dit zal zo blijven voor zo lang de geloofwaardigheid van de centrale banken intact blijft. Of met andere woorden, zo lang als ze bereid en in staat zijn om overtuigend op te treden, of toch in de ogen van de marktdeelnemers. Deze situatie kan nog verder evolueren zo lang de grootste en dus meest geloofwaardige centrale bank in staat is prijzen op een ridicuul niveau vast te leggen. Wanneer dit werkelijkheid zou worden, zouden risicovrije rentevoeten convergeren naar dieptepunten en zou de waarde van risicovolle activa, onafhankelijk van economische fundamentals, toenemen. Net zoals in het geval van communistische economieën leidt de uitkomst hier tot gelijkheid, maar niet tot rechtvaardigheid.

Er zijn drie potentiële symptomen die kunnen aangeven dat deze situatie zich in een eindfase bevindt.

Ten eerste, wordt de geloofwaardigheid van de centrale banken op directe wijze op de proef gesteld. Aangezien hierdoor de risico’s herprijsd worden, zou dit resulteren in stijgende en divergerende rendementen op overheidsobligaties.

Daarnaast neemt de wisselkoersmarkt een deel van deze verkeerde prijszetting op door een herbalancering van economieën en markten via significante wisselkoersveranderingen.

Tot slot, zou het verlies aan geloofwaardigheid direct weerspiegeld worden in een binnenlands verlies aan koopkracht, of met andere woorden, inflatie. Dit soort inflatie wordt echter niet gedreven door de gewoonlijke oorzaak waarbij te veel geld verspreid wordt over te weinig goederen, maar wel door een gebrek aan vertrouwen in de overheid. Dit leidt mogelijk tot hyperinflatie, zoals het geval was voor Duitsland in de jaren 20, voor Hongarije in 1946, Zimbabwe laat in de jaren 2000 en meest recent, Venezuela.

Goud , een goede indekking tegen risico’s

Momenteel zien we geen van deze symptomen oprijzen, wat betekent dat de convergentie van de prijzen zich zou moeten voortzetten. Er bestaat echter een manier om zich tegen zo’n risico in te dekken, namelijk door in goud te investeren. Deze activaklasse valt niet onder het directe toezicht van de instellingen en vormt een alternatief voor cash, een post waarvan de kosten significant gestegen zijn sinds de introductie van het negatieve rentebeleid.

Analist.nl Nieuwsdienst: +31 084-0032-842
nieuws@analist.nl

Copyright analist.nl B.V.
All rights reserved. Any redistribution, duplication or archiving prohibited. Analist.nl doesn't warrant the accuracy of any News Content provided and shall not be liable for any errors, inaccuracies or for any actions taken in reliance thereon.