Ronald van der Kuil over neurotoxiciteit: “Meer en meer mensen voelen zich beroerd door toxische stoffen in het milieu”

Neurotoxines zijn gifstoffen die een negatief effect kunnen hebben op het menselijk lichaam, waaronder het zenuwstelsel, hart- en vaatstelsel. Vaak, maar niet altijd, verstoren neurotoxines de stofwisseling van de diverse weefselcellen, waaronder neurotransmitters. Ze beïnvloeden daardoor ook de verbindingen tussen zenuwcellen onderling. Hierdoor worden de signalen die normaal gesproken ongestoord door ons brein en zenuwstelsel schieten verstoord. Dit kan leiden tot uiteenlopende stoornissen, soms zelfs met een fatale afloop. Niet alleen toxines kunnen echter neurotoxische effecten veroorzaken. Ook zware metalen, organische oplosmiddelen en zelfs bepaalde geneesmiddelen kunnen neurotoxische eigenschappen hebben.

Het herkennen en begrijpen van neurotoxische effecten is van groot belang, zowel voor de volksgezondheid als voor het ontwikkelen van veiligere stoffen en behandelmethoden. Daarom is de neurotoxicologie uitgegroeid tot een belangrijke medische onderzoeksdiscipline.

Ronald van der Kuil verdiept zich in de neurotoxiciteit, met name in de luchtvaartindustrie. In zijn huidige werk bestudeert hij dit soort gifstoffen. Hij brengt in kaart welke symptomen, neurotoxines oproepen en werkt aan de ontwikkeling van mogelijke behandelingsmethodieken.

Van praktijkervaring naar wetenschappelijk onderzoek

Van der Kuil begon zijn (para)medische loopbaan als chiropractor en studeerde later radiologie en röntgenologie in Amerika. Hoe langer hij zijn praktijk uitoefende, hoe meer het hem begon op te vallen dat patiënten bleven terugkomen met dezelfde klachten. Gedreven om patiënten een blijvende oplossing te bieden, dook hij in het wetenschappelijk onderzoek. Dit leidde tevens tot de ontwikkeling van verschillende nieuwe behandelmethoden. Sinds 2003 richtte hij zich volledig op de functionele neurologie.

Vanuit deze, relatief nieuwe discipline, ontwikkelde hij verschillende nieuwe applicaties voor de behandeling van klachten bij NAH (niet aangeboren hersenaandoeningen), MS, Parkinson, en auto-immuun aandoeningen. De vervolgstap om zich verder in de neurotoxiciteit te verdiepen was voor Van der Kuil een logische stap.

Zijn interesse in het onderwerp neurotoxiciteit werd gewekt toen hij voor het eerst kennis maakte met het Aerotoxisch Syndroom. Dit syndroom zou het gevolg zijn van het (langdurig) inademen van vervuilde cabinelucht in het vliegtuig. Het begon met één patiënt, maar al snel bleek deze aandoening een veel groter probleem dan algemeen werd gedacht.

Ronald Van der Kuil

“We zijn nu drie jaar bezig met een studie in de luchtvaart. Daar zien we hoe mensen kampen met allerlei lichamelijke, mentale, geestelijke en emotionele klachten.” Het onderwerp komt binnen zijn behandelcentrum haast dagelijks voorbij. “Van piloten, stewardessen, technici en grond bagagemedewerkers tot frequent vliegtuigpassagiers die jaarlijks meer dan zes keer in het vliegtuig stappen. Maar het probleem beperkt zich niet tot de luchtvaart. We zien namelijk ook mensen uit andere beroepsgroepen zoals de land- en tuinbouw, de binnenscheepvaart, onderzeediensten, de schilderbranche, olieplatforms en de bouw- en houtindustrie, die bij de uitoefening van hun beroep ongemakken ervaren na langdurige blootstelling aan toxische stoffen.”

Als voorbeeld noemt hij de bloementelers uit de Bollenstreek. “Als je ze hier in de Bollenstreek, op de landerijen, bezig ziet met het spuiten van pesticiden, insecticiden en herbiciden, dan wil je daar absoluut niet bij zijn.” Hij vervolgt dat wetenschappers bij verschillende autopsies zijn gestuit op diverse toxineophopingen en de verwante ontstekingen. “In het hart, de longen, de hersenen, maar er is tot op heden geen wetenschappelijk onderzoek gedaan dat aantoont wat de toxines voor een negatief effect hebben.”

De organofosfaten in de pesticiden die in de bollenteelt algemeen gebruikt worden, komen volgens Van der Kuil in hoge concentraties in het lichaam voor, iets dat al sinds het midden van de vorige eeuw bekend is. “Vanaf 1951 zijn er al meerdere publicaties over dit onderwerp verschenen. Maar er is tot op heden geen organisatie naar voren gekomen die is gaan onderzoeken wat die negatieve toxines met onze lichaamscellen doen.”

Een missie voor de gezondheid van toekomstige generaties

Volgens Van der Kuil is verder onderzoek van het grootste belang. “Voor de gezondheid van patiënten moet er een grootschalige wetenschappelijke studie komen naar de relatie tussen toxische stoffen en neurologische en metabolische degeneratie. Die kennis is essentieel voor de ontwikkeling van betere diagnostiek én voor een optimaal therapeutisch regime dat bijdraagt aan het vroegtijdig voorkomen van onnodige gezondheidsschade.”