LFDE: Kruispunt

Door Enguerrand Artaz, strategisch analist, La Financière de l’Échiquier (LFDE)

Enguerrand Artaz

De vlaag van paniek die Liberation Day ontketende ligt amper twee maanden achter ons, maar is toch al voltooid verleden tijd. De aandelenmarkten naderen opnieuw hun piek van februari, de volatiliteit is alweer uiterst laag en beleggers reageren stoïcijns op de zoveelste verklaring over invoerheffingen. Met de zomer in aantocht lijken de markten een adempauze in te lassen – opgelucht dat het ergste is vermeden, maar afwachtend na een indrukwekkende rally.

We lijken vandaag in heel wat opzichten dan ook een kruispunt te hebben bereikt. Op het vlak van de handelsoorlog is er na de de-escalatie van de afgelopen maanden bijna geen beweging. De handelsakkoorden die de Amerikaanse regering week na week in het vooruitzicht stelt, laten nog steeds op zich wachten. De met argusogen gevolgde ontmoeting tussen de VS en China in Londen is na twee dagen van gesprekken simpelweg geëindigd in een behoud van de status quo.

Tariefmaatregelen: kalmte voor de storm?

Over de hogere invoerrechten op farmaceutische producten waar in april en mei regelmatig sprake van was, is al weken niets meer vernomen. Op staal en aluminium zijn de tarieven dan weer wel verhoogd en Donald Trump heeft laten weten dat mogelijk ook de autosector volgt. Een nieuwe forse escalatie lijkt voorlopig van de baan, maar is de relatieve stabiliteit van vandaag nu de voorbode van verdere dooi of het begin van een lange periode van vrieskou, waarin de invoerheffingen langdurig op hun huidige niveau, het hoogste sinds de jaren 1940, bevroren blijven? Qua economische impact is er tussen die twee scenario's een hemelsbreed verschil.

Economische impact in aankomende cijfers

In de volgende 'harde' cijfers die over de economie verschijnen – werkgelegenheid, consumptie, industriële productie – zullen wellicht de eerste gevolgen van de handelsoorlog merkbaar zijn ... als die er al zijn! Zal de Amerikaanse economie, die de prognoses al twee jaar lang een neus zet, zich opnieuw veerkrachtiger tonen dan gedacht? Of bezwijkt ze uiteindelijk toch onder de vele mokerslagen van Donald Trump? Ook het antwoord op die vraag kan de markten twee heel andere richtingen uitsturen.

Europese markten en sectortrends

Wat de markten betreft, is de vraag of een aantal trends zich zullen doorzetten. Zullen Europese aandelen, die in de eerste helft van het jaar een ongeziene voorsprong op hun Amerikaanse tegenhangers hebben uitgebouwd, die kunnen behouden of zelfs vergroten, met dank aan een verdere daling van de dollar? Zullen op de binnenlandse markt gerichte Europese bedrijven het beter blijven doen dan exportbedrijven, nu ze in minder dan zes maanden tijd vier jaar van achterstand hebben goedgemaakt? Heeft de defensiesector, die sinds begin dit jaar bijna in waarde verdubbeld is[1], nog brandstof in de tank voor de komende kwartalen?

Spreiding als strategie in onzekere tijden

In die omstandigheden, en gelet op het feit dat het antwoord op sommige van de bovenstaande vragen niet louter van rationele feiten zal afhangen, lijkt het aangewezen de risico's te spreiden, vooral door terug te keren naar segmenten van de markt die beleggers links hebben laten liggen, zoals Europese smallcaps of de opkomende landen, en tegelijk te profiteren van het nog altijd aantrekkelijke risico-rendementsprofiel van Europese bedrijfsobligaties om voor stabiliteit in de portefeuille te zorgen.