Schokken, schokeffecten en schokdempers

Door Igor de Maack, Beheerder en woordvoerder van het beheer, DNCA Investments

Igor de Maack

Tot wanhoop gedreven door de lamlegging van de economieën en de onstuitbare opmars van een epidemie, willen beleggers tegen elke prijs hun activa van de hand doen. De maatregelen om het virus in te dijken, betekenen hoe dan ook een rem op de activiteit, een uitdroging van het krediet en een brutale onderbreking van de productieketen. Ook de consumptie heeft te lijden. De wereldwijde recessie (waar we in 2019 zo beducht voor waren), is dus nakend voor het eerste kwartaal of zelfs de eerste jaarhelft 2020. Tegelijk besliste Saoedi-Arabië om zijn productie te verhogen tot 12 miljoen vaten per dag, waarmee het de olieprijs met meer dan 25 % deed kelderen. Een onverwacht gebaar dat wel goed nieuws is voor de economieën die in hun energievoorzieningen afhankelijk zijn van de import. Dit schokeffect zal de noodlijdende economieën een welkome zuurstofinjectie op hun productiekosten opleveren. In hun rol van seismografen anticiperen de markten momenteel de toekomstige impact van het coronavirus op de reële economie. De impact zal zowel macro-economische als micro-economisch zijn. Het is in dit stadium te vroeg voor een betrouwbare prognose van de daling van de winst per aandeel die er voor het lopende boekjaar zit aan te komen.

Ook de centrale banken schoten te hulp met een monetaire schokdemper. Met verschillende instrumenten (renteverlagingen voor de Fed en de BOE en kredietondersteunende maatregelen en liquiditeitsinjecties voor de ECB), beslisten zij om de economische patiënt aan het infuus te leggen. De regeringen (Italië, Groot-Brittannië, Frankrijk) kondigden aan dat ze hun economie zouden aanzwengelen en de meest getroffen sectoren ondersteunen (detailhandel, kmo’s, toerisme …). Momenteel treffen de landen verregaande voorzorgmaatregelen. Dat is begrijpelijk, ook al blijken de besmettingsgraad en de dodelijkheid in vergelijking met andere virussen, ziektes of impact op het moderne leven van de mens (luchtvervuiling, verkeersongevallen) relatief laag.

Zonder misplaatst optimisme kunnen we stellen dat het einde van de wereld nog niet voor meteen is. De vrij geringe kennis over de verspreiding en de mutaties van het virus versterkt de paniek, maar we mogen niet vergeten dat de mensheid sinds meer dan een eeuw met griep leeft zonder immuniteit of betrouwbaar vaccin. Zodra het aantal besmettingen en overlijdens daalt, zal de wereldeconomie opnieuw aantrekken. Toch mogen we de schade en de nieuwe maatschappelijke gedragingen die deze wereldwijde gezondheidscrisis op termijn met zich zal meebrengen niet onderschatten.