Standard Life Investments: Keuze Trump voor nieuwe voorzitter Fed bepalend voor monetair beleid
 Jeremy Lawson |
De speculaties groeien dat president Trump op korte termijn zijn kandidaat voor het voorzitterschap van de Federal Reserve (Fed) naar voren zal schuiven. De nieuwe voorzitter zal een duidelijke stempel drukken op het toekomstige beleid van de Fed. Voor wie zal Trump kiezen? Diverse namen gonzen door de wandelgangen. Jeremy Lawson, hoofdeconoom bij Standard Life Aberdeen Investments, beschouwt de belangrijkste kandidaten.
Veruit de grootste kanshebber voor de functie is de Republikein Jerome Powell, een voormalige zakenbankier en lid van het beleidsbepalend comité sinds 2012. Op enige afstand volgt John Taylor, eveneens Republikein en een Stanford-professor in economie met veel invloed op de theorie en praktijk van het monetair beleid. Op de derde plaats volgt de huidige voorzitter van de Fed, Janet Yellen. Kevin Warsh, voormalig zakenbankier en lid van de Fed board tussen 2006 en 2011 en criticus van het huidige beleid, maakt het viertal compleet.
Om te bepalen wat de impact is van favoriet Jerome Powell op het beleid van de Fed kijkt Lawson naar zijn stemgedrag en speeches in de afgelopen jaren. Dat brengt hem tot de conclusie dat Powell iemand is die het huidige beleid grotendeels intact zal laten. Nooit heeft hij tegen een ingrijpende beslissing van het beleidsbepalende comité gestemd. Als hij in zijn schaarse speeches refereert aan het monetair beleid dan blijkt hij voorstander te zijn van het geleidelijk normaliseren van rente en balans en het beperkt terugdraaien van post-crisis maatregelen die systeembanken hebben geraakt. Met Powell als president verwacht Lawson niet dat de steunmaatregelen veel sneller worden afgebouwd dan nu het geval is en hij zal QE weer optuigen als de omstandigheden daartoe dwingen.
Met Taylor kan andere wind gaan waaien
Onder leiding van Taylor kan wel worden afgeweken van het huidige beleid, denkt Lawson. Naar Taylor is de ’Taylor Rule’ vernoemd, die momenteel leidend is voor het monetaire beleid van veel centrale banken De Taylor-rule stelt dat de korte rente omhoog moet als de inflatie boven de doelstelling uitkomt of wanneer de economie op volle toeren draait. De hogere rente houdt een restrictief monetair beleid in waarmee de economie wordt afgekoeld. Als de inflatie onder de doelstelling ligt en het economisch potentieel wordt onderbenut dan moet de economie worden gestimuleerd door het voeren van een accommoderend monetair beleid waarbij de korte rente wordt verlaagd.
Ondanks dat de Fed de Taylor Rule als uitgangspunt heeft, is John Taylor een criticus van het huidige beleid van de Fed. Hij vindt dat sinds 2003 het beleid te ruim is geweest en het gebruik van het QE-programma te discretionair. Deze ‘beleidsfouten’ zouden volgens hem leiden tot excessieve inflatie. Toen die uitbleef, richtte hij zijn kritiek op de negatieve gevolgen van het beleid voor de financiële stabiliteit.
Op korte termijn zal Taylor's benoeming geen grote veranderingen teweegbrengen in het beleid van de Fed, omdat hij een voorstander is van het afbouwen van de balans. Maar op de langere termijn kan het beleid anders worden vormgegeven. Mogelijk dat de Fed dan minder bereid zal zijn de rente sterk te verlagen of QE nieuw leven in te blazen, of eerder ondersteunend monetair beleid af te bouwen als economisch herstel zich aandient en minder oog heeft voor veranderende omstandigheden. Taylor denkt dat hierdoor de macro-economische en financiële stabiliteit mee gediend is. Indien hij benoemd wordt, zou hij weleens van een koude kermis kunnen thuiskomen, denkt Lawson.
Analist.nl Nieuwsdienst: +31 084-0032-842
nieuws@analist.nl
Copyright analist.nl B.V.
All rights reserved. Any redistribution, duplication or archiving prohibited. Analist.nl doesn't warrant the accuracy of any News Content provided and shall not be liable for any errors, inaccuracies or for any actions taken in reliance thereon.
