Grote Depressie Grafieken

Indien de geschiedenis zich herhaalt zoals in de jaren 30 mogen we ons verwachten aan veel grotere dalingen in de prijzen van aandelen, vastgoed, bedrijfsobligaties en grondstoffen.

Bob Prechter, die reeds jaren een nieuwe grote depressie voorspelt en ook een excellent resultaat heeft neergezet in 2008, heeft een aantal interessante grafieken uit de jaren 30 gepubliceerd in zijn nieuwsbrief 'The Elliot Wave'.

De grafieken komen uit Bradstreet's weekly nummer van januari 1933. Alle grafieken eindigen in 1932. Nu weten we dat in 1933 ongeveer het dieptepunt lag van de depressie maar het 10, 20, soms zelf 30 jaar geduurd heeft voor alles terug was zoals voor de crash. Wat leerrijk is aan die grafieken is welke dalingen we mogen verwachten de komende jaren.



De olie productie in Amerika, en dat was toen het Saudi Arabië van vandaag, produceerde na 1 jaar 10% minder olie, na 2 jaar 20% minder en na 3 jaar 30% minder olie. Niet omdat de olie put leeg was, wel omdat de portemonnee leeg was:



Winkels en groot warenhuizen verkochten na 1 jaar, 10% minder, na 2 jaar 25% minder en na 3 jaar 40% minder goederen. In deze depressie zal het idem dito zijn, of erger, gezien de boom deze keer veel groter, breder over de wereld en langer was.

Niet alle producten werden massaal minder gekocht, belangrijke basis benodigdheden als bv schoenen bleven op peil:



De reclame industrie, alsook al de media afhankelijk van reclame, kon echter een streep door hun rekening zetten:



Een daling van 50% in 3 jaar. Robert Prechter merkt op dat deze grafiek weergeeft het totale aantal advertenties in magazines, maar niet de prijs betaalt per advertentie en dus de inkomsten dalingen enorm moeten geweest zijn. Hij verwacht hetzelfde voor de tv advertenties vandaag alsook de internet advertentie inkomsten.

Maar gelukkig heeft de mensheid goede bedrijfsmanagers die er toch in slagen van tijdig de kosten te drukken zodat de winsten toch op peil blijven, of toch niet:



In 1929 maakten Amerikaanse bedrijven nog 700 miljoen dollar winst. In 1930 500 miljoen, in 1931 250 miljoen en in 1932 nog slechts 50 miljoen dollar. Dat is een daling van maar liefst 95%.

Robert Prechter merkt op dat de P/E ratio, de Price / Earnings ratio moeilijk kan verbeteren als de earnings totaal in elkaar klappen. Dan blijft de prijs van aandelen desondanks serieuze dalingen toch onaantrekkelijk vanuit het P/E standpunt.

Hier wat de DOW index gedaan heeft, de beurs dus:



De beurs zakt van 350 naar 200 in jaar 1, net zoals 2008 de helft eraf, dan kent ze een 'suckerrally' en stijgt ze begin 1930 met 50%, om dan volledig weg te zakken de rest van het jaar, alsook in 1931 en nog eens in 1932 loodrecht naar beneden om te eindigen op 50, dat was dus een totaal verlies van een 80% sinds 1929 en te eindigen waar ze stond 30 jaar ervoor.

Dat geldt ook voor de autobedrijven die erin slagen van de jaarlijkse dividenten om te zetten in jaarlijkse verliezen per aandeel:



Gezien het feestje op de beurs voorbij was was er dan ook geen kat meer te bespeuren dat eens een lancering op de beurs ging wagen. Het aantal nieuwe bedrijven op de beurs was nog 1250 in 1929, in 1932 zijn dat er nog met moeite 50:



Andere interessante grafieken zijn:



De waarde van alle bouwcontracten was 650 miljoen dollar in 1928 maar dit stort volledig in elkaar tot het 3 jaar verder in 1932 slechts een 100 miljoen dollar aan bouwcontracten zijn, een daling van 80%.

Ook het aantal nieuwe huizen daalt elk jaar een 20% om ook een totale daling te hebben van maar liefst 90%:



Geen wonder dat de productie van cement nog meer daalt als de productie van olie, in plaats van 30% minder, hier 50% minder op 3 jaar:



De wereldhandel krijgt, net zoals 2008, het eerste jaar al een daling van 20% te verwerken, maar dat is het jaar daarachter nog eens 20% eraf, en nog eens 20% eraf om uiteindelijk met in totaal 60% te dalen tegen 1932:



Ook de banken zien het aantal spaarrekeningen serieus dalen in vergelijking tot het aantal cash in circulatie (of onder de matras):



Ook toen steeg het aantal kredieten dat de centrale bank in de markt stak om tevergeefs de deflatie te proberen tegen te gaan:



Denk ik dat het zo gaat lopen als in de jaren 30 met een verder deflatie en rentevoeten die blijven dalen? Die kans is groot en dat wil zeggen dat elkeen die vastgoed , aandelen, bedrijfsobligaties of grondstoffen heeft zijn kapitaal nog eens gaat delen door 2 of zelfs 3 of 4. Staatsobligaties lange termijn en goud zullen de enige activa zijn die je kunnen redden van de ondergang.

Het kan uiteraard anders uitdraaien en deze crisis kan nog sneller vergeten worden dan dat ze opgedoken is. De beurzen trekken terug aan, de economie ook, alsook de grondstoffen en rentevoeten. In dat geval zijn al diegenen die enkel goud, cash of lange termijn staatsobligaties hebben gezien en zal hun kapitaal serieus afnemen de komende jaren. Enkel zij die ook vastgoed, aandelen, bedrijfsobligaties of grondstoffen hebben zullen hun koopkracht dan behouden.

Indien je niet wil gokken op de uitkomst en je vooral geïnteresseerd bent je koopkracht nog te hebben wat er ook gebeurd dan steek je je geld in een permanente portfolio zodat je beschermd bent zowel tegen een mogelijke deflationaire depressie alsook tegen een mogelijk herstel in de markten.

Marc de Mesel schrijft deze column op persoonlijke titel. Marc De Mesel heeft in 2000 zijn portefeuille aan een grootbank toevertrouwd. 2 jaar later was er 25% van zijn 'gespreide portefeuille' verdampt in de dotcom crash. Na een teleurstellend jaar in 2005 beheert hij vanaf 2006 zijn portefeuille zelf. In het catastrofale 2008 jaar waarin Belgen en Nederlanders gemiddeld weer zo'n -30% verlies hadden heeft hij het er met weinig kleerscheuren vanaf gebracht. Hier kunt u volgen wat hij doet met zijn portefeuille, waarom, en wat de resultaten zijn. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Uw reactie is welkom op info@analist.be.