Vrees door groeidivergentie

Binnen de Eurozone lijken de verschillende groeitempo’s steeds verder uit elkaar te lopen. Het Noorden lijkt door te kunnen groeien of op zijn minst te kunnen consolideren terwijl het in het Zuiden over de gehele linie bergafwaarts gaat. ”Dit geeft reden tot zorg en eist een nog scherpere focus tijdens het bottum-up beleggingsproces” aldus Keith Wade, chief economist bij Schroders in een gesprek met Analist.nl. Voor 2012 verwacht beleggingshuis Schroders dan ook voor de OECD-landen een groei van maximaal 1 procent. Voor de emerging markets ligt de groeiverwachting op 3 procent.

Euro -exposure immens

Keith Wade, Schroders International Media Conference 2011

Mocht de Eurozone uiteenvallen dan zijn de gevolgen daarvan immens zo blijkt uit onderzoek van het IMF. Het zijn niet alleen de Eurolanden die hard getroffen worden maar ook Brazilië, Rusland en China zullen dan in de malaise delen. Zo is het Russische bruto-nationale product voor ruim 55 procent afhankelijk van de export naar de Eurozone. Voor China ligt het percentage op ruim 20 procent. ”Er is dus een wederzijds belang tussen de China, Brazilië en Europa om elkaar te steunen” aldus Wade.

Geen stimulans uit de bedrijfssector

”Het feit dat de meeste Europese enorme kasreserves hebben wil nog niet zeggen dat we een stimulans uit die hoek kunnen verwachten. Bedrijven zijn nogal angstig om meer te gaan investeren uit angst voor een lagere vraag. Dan zitten ze liever op het geld in plaats ervan er risico’s mee te lopen” aldus Wade. Daarnaast speelt de rente een zeer dominante rol. Voor de Zuidelijke landen is deze veel te hoog. De Zuidelijke economieën hebben amper toegang tot de kapitaalsmarkten en dit zorgt voor een rem op eventueel herstel. Daarentegen zijn de rentevoeten van de Noordelijke landen juist weer te laag. Door de groei in deze landen ontstaat er een inflatoire druk die door de lagere rentes niet wordt tegen gegaan.

Monetaire verruiming in aantocht

Grosso modo zal de groei in de komende jaren in de gehele Eurozone beperkt zijn aldus Wade. Het zijn nog steeds de woorden van de individuele politieke Europese die de regie bepalen en die zijn niet te voorspellen aldus de econoom. Vooral de woorden van Angela Merkel dienen op een goudschaaltje gewogen te worden. Haar angst voor een stijgende inflatie zorgt voor een rem op monetaire expansie zo stelt Wade. Desondanks zal de Europese geldpers uiteindelijk toch aan moeten om met een kwantitatieve verruiming te starten. Andere opties zijn er aldus de econoom niet want zowel het IMF als China en Brazilië zullen zich wel twee keer bedenken alvorens ze geld in het dolende Europa zullen investeren is zijn conclusie.